What remains
What remains
Sinds september 2015 vindt er in veel gemeenten in Nederland crisisopvang voor vluchtelingen plaats. Twee maal 72 uur worden de vluchtelingen ondergebracht op een locatie. Meestal allemaal bij elkaar in één ruimte, zonder enige privacy en met een minimum aan persoonlijke spullen.
Voor de meeste vluchtelingen blijft het niet bij een éénmalige crisisopvang.
Ook de gemeente Woerden heeft aan 150 vluchtelingen uit Syrie, Irak, Afghanistan en Eritrea crisisopvang verleend. De vluchtelingen die in Woerden opgevangen zijn, kwamen van een zesdaags crisisopvang in Bergen op Zoom.
Na Woerden zijn zij zes dagen in Veenhuizen opvangen en aansluitend drie dagen Burgh Haamstede en nog eens drie dagen Kapelle.
Waar deze groep nu is, is bij mij niet bekend. Maar ik vrees dat zij nog wel even rondreizen in Nederland.
Ik heb tijdens de crisisopvang in de gemeente Woerden als vrijwilliger gewerkt. Wat mij het meeste bijgebleven is, is dat de vluchteling vluchteling blijft. Levend vanuit hun tas, met weinig persoonlijke eigendommen en privacy. Steeds weer in haast 'vluchten' naar opnieuw onzekerheid.
Daarnaast kiezen de meeste gemeenten ervoor om tijdens de opvang in verband met de privacy geen pers toe te laten. De vluchteling wordt niet in beeld gebracht en blijft anoniem.
De gemeente Woerden heeft tijdens de opvang de pers gelegenheid gegeven om voorafgaand en na de opvang een reportage te maken. Vooral het beeld ná de opvang geeft de gelegenheid voor een hele verkeerde indruk van de vluchteling.
Wat je ziet is een beeld met een ruimte waar veel spullen zijn achtergelaten. Helaas wordt dit dan ook door veel mensen aangegrepen om hun negatieve oordeel over de opvang te bevestigen.
Maar als je daar goed kijkt dan zie je hoofdzakelijk bedden, ledikanten en kussens. Daarnaast moet je je realiseren dat dit een plek is waar 150 vluchtelingen zonder enige privacy geleefd hebben.
Mijn serie die ik achteraf na de opvang heb mogen maken heet 'What remains'. Beelden van een plek waar een vluchteling een aantal dagen heeft doorgebracht. Beelden die een verkeerde indruk van een vluchteling kunnen geven, tenzij je de moeite neemt om hier doorheen te kijken.
Carla Vermeend,
oktober 2015
Since September 2015 a lot of cities in The Netherlands are participation in admission of refugees. But because there is not enough space, the refugees have only short stays in buildings where there is not any privacy, like sportbuildings.
Because the refugees are traveling from short stay to an other short stay there is little connection with the people from The Netherlands. Most of the time only with volunteers, who helps with the admission.
So they stay like people with no name, refugees. A brief acquaintance.
Read MoreSinds september 2015 vindt er in veel gemeenten in Nederland crisisopvang voor vluchtelingen plaats. Twee maal 72 uur worden de vluchtelingen ondergebracht op een locatie. Meestal allemaal bij elkaar in één ruimte, zonder enige privacy en met een minimum aan persoonlijke spullen.
Voor de meeste vluchtelingen blijft het niet bij een éénmalige crisisopvang.
Ook de gemeente Woerden heeft aan 150 vluchtelingen uit Syrie, Irak, Afghanistan en Eritrea crisisopvang verleend. De vluchtelingen die in Woerden opgevangen zijn, kwamen van een zesdaags crisisopvang in Bergen op Zoom.
Na Woerden zijn zij zes dagen in Veenhuizen opvangen en aansluitend drie dagen Burgh Haamstede en nog eens drie dagen Kapelle.
Waar deze groep nu is, is bij mij niet bekend. Maar ik vrees dat zij nog wel even rondreizen in Nederland.
Ik heb tijdens de crisisopvang in de gemeente Woerden als vrijwilliger gewerkt. Wat mij het meeste bijgebleven is, is dat de vluchteling vluchteling blijft. Levend vanuit hun tas, met weinig persoonlijke eigendommen en privacy. Steeds weer in haast 'vluchten' naar opnieuw onzekerheid.
Daarnaast kiezen de meeste gemeenten ervoor om tijdens de opvang in verband met de privacy geen pers toe te laten. De vluchteling wordt niet in beeld gebracht en blijft anoniem.
De gemeente Woerden heeft tijdens de opvang de pers gelegenheid gegeven om voorafgaand en na de opvang een reportage te maken. Vooral het beeld ná de opvang geeft de gelegenheid voor een hele verkeerde indruk van de vluchteling.
Wat je ziet is een beeld met een ruimte waar veel spullen zijn achtergelaten. Helaas wordt dit dan ook door veel mensen aangegrepen om hun negatieve oordeel over de opvang te bevestigen.
Maar als je daar goed kijkt dan zie je hoofdzakelijk bedden, ledikanten en kussens. Daarnaast moet je je realiseren dat dit een plek is waar 150 vluchtelingen zonder enige privacy geleefd hebben.
Mijn serie die ik achteraf na de opvang heb mogen maken heet 'What remains'. Beelden van een plek waar een vluchteling een aantal dagen heeft doorgebracht. Beelden die een verkeerde indruk van een vluchteling kunnen geven, tenzij je de moeite neemt om hier doorheen te kijken.
Carla Vermeend,
oktober 2015
Since September 2015 a lot of cities in The Netherlands are participation in admission of refugees. But because there is not enough space, the refugees have only short stays in buildings where there is not any privacy, like sportbuildings.
Because the refugees are traveling from short stay to an other short stay there is little connection with the people from The Netherlands. Most of the time only with volunteers, who helps with the admission.
So they stay like people with no name, refugees. A brief acquaintance.
