What remains

In 2015 vond in veel gemeenten in Nederland crisisopvang voor vluchtelingen plaats. Twee maal 72 uur werden de vluchtelingen ondergebracht op een locatie. Meestal allemaal bij elkaar in één ruimte, zonder enige privacy en met een minimum aan persoonlijke spullen. Voor de meeste vluchtelingen bleef het niet bij een éénmalige crisisopvang.
Ook de gemeente Woerden heeft aan 150 vluchtelingen uit Syrie, Irak, Afghanistan en Eritrea crisisopvang verleend. De vluchtelingen die in Woerden opgevangen werden, kwamen al van een andere opvang. Ik heb tijdens de crisisopvang in de gemeente Woerden als vrijwilliger gewerkt. Wat mij het meeste bijgebleven is, is dat de vluchteling vluchteling blijft. Levend vanuit hun tas, met weinig persoonlijke eigendommen en privacy. Steeds weer in haast 'vluchten' naar opnieuw onzekerheid.
Daarnaast kozen de meeste gemeenten ervoor om tijdens de opvang in verband met de privacy geen pers toe te laten. De vluchteling werd niet in beeld gebracht en bleef anoniem. De gemeente Woerden heeft de pers wél gelegenheid gegeven om voorafgaand en na de opvang een reportage te maken. Vooral het beeld ná de opvang gaf helaas gelegenheid voor een hele verkeerde indruk van de vluchteling.
Wat je zag in de pers is een beeld met een ruimte waar veel spullen zijn achtergelaten. Dit werd dan ook door veel mensen aangegrepen om hun negatieve oordeel over de opvang te bevestigen. Maar als je goed kijkt dan zie je hoofdzakelijk bedden, ledikanten en kussens. En je moet je realiseren dat dit een plek is waar 150 vluchtelingen zonder enige privacy geleefd hebben.
Mijn serie, die ik achteraf na de opvang heb mogen maken, heet 'What remains'. Beelden van een plek waar een vluchteling een aantal dagen heeft doorgebracht. Beelden die een verkeerde indruk van een vluchteling kunnen geven, tenzij je de moeite neemt om hier doorheen te kijken.

klik op de foto voor het grote formaat